Για τον Guillaume Beausire, οι άνευ προηγουμένου περιορισμοί που επιβάλλονται από την κοινωνική αποστασιοποίηση αποδείχθηκαν μια ώθηση για την ανάπτυξη νέων τρόπων ενσωμάτωσης της αρχειακής έρευνας στην προπτυχιακή διδασκαλία, καθώς και της παγκόσμιας στην τοπική.

Διδασκαλία της Παγκόσμιας Ιστορίας σε μια πανδημία: αυτή είναι μία από τις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίσαμε φέτος στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης. Οι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης δεν μας επέτρεψαν να έχουμε μεγάλο αριθμό προπτυχιακών φοιτητών να εμβαθύνουν στα αρχεία. Πώς θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε αυτή την «προτίμηση για αρχεία» που γιορτάζει η Arlette Farge και να επιτρέψουμε στους μαθητές να ακολουθήσουν το δικό τους ερευνητικό πρόγραμμα;

Καθώς πλησίαζε η εκατονταετηρίδα της Διάσκεψης της Λωζάνης το 1923, είχαμε την ιδέα να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο φως που θα μπορούσαν να ρίξουν τα αρχεία των τμημάτων και της αστυνομίας της Λωζάνης σε αυτό το θέμα. Όταν ανοίξαμε τα κουτιά, συναντήσαμε ένα πλήθος εγγράφων που παρήγαγε η αστυνομία κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης: από σχέδια που απεικονίζουν τις ρυθμίσεις ασφαλείας που τέθηκαν σε εφαρμογή για την άφιξη του Μουσολίνι και ημερολόγια παρακολούθησης που καταγράφουν τις κινήσεις του Ισμέτ Πασά μέχρι καταλόγους ατόμων που θεωρούνται απειλή από την αστυνομία. Έχοντας ψηφιοποιήσει ένα μεγάλο μέρος αυτών των αρχείων, προτείναμε στους μαθητές να τα χρησιμοποιήσουν για να εξερευνήσουν την παγκόσμια ιστορία από μια πολύ τοπική προοπτική.

«Προτείναμε στους μαθητές να χρησιμοποιήσουν αυτά τα αρχεία για να εξερευνήσουν την παγκόσμια ιστορία από μια πολύ τοπική προοπτική.»

Η έρευνά τους παρήγαγε μερικά ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Αρκετοί φοιτητές διερεύνησαν πώς οι τοπικές κοινοτικές ομάδες προσπάθησαν να αξιοποιήσουν στο έπακρο το συνέδριο, είτε για να διαδώσουν κεμαλική προπαγάνδα (στην περίπτωση των τοπικών τουρκικών φοιτητικών συλλόγων), να προωθήσουν τη διεθνή εργατική αλληλεγγύη (στην περίπτωση των ελβετικών εργατικών ομάδων) ή να υπερασπιστούν την αρμενική υπόθεση (τοπικές εκκλησίες).

Άλλοι φοιτητές ενδιαφέρθηκαν για κάποιους μη αναγνωρισμένους παράγοντες του συνεδρίου, όπως ο συνταγματάρχης Arthur Fonjallaz, ένας κορυφαίος Ελβετός φασίστας που χρησιμοποίησε τα γεγονότα του 1922-3 για να ενισχύσει τους προσωπικούς και επαγγελματικούς δεσμούς του με τον Ισμέτ Πασά και τις τουρκικές αρχές. Κάποιοι ανέλαβαν μια ανάλυση από τα μέσα ενημέρωσης της κάλυψης της δολοφονίας του Ρώσου διπλωμάτη Vatslav Vorovsky από τις αστικές και εργατικές εφημερίδες, ένα γεγονός που συνέβαλε στην αποδυνάμωση των διμερών σχέσεων μεταξύ Ελβετίας και ΕΣΣΔ για πολλά χρόνια.

Η διάσκεψη εξετάστηκε από χωρική σκοπιά· χαρτογραφώντας τον πλουραλισμό των χώρων, τόσο επίσημων (αίθουσες συνεδριάσεων, πολυτελή ξενοδοχεία) όσο και άτυπων (αίθουσες χορού, μπαρ, κινηματογράφοι), που καταλαμβάνουν οι ηθοποιοί. Διερευνήθηκε ο αντίκτυπός της στην ελβετική ξενοδοχειακή βιομηχανία, καθώς και η χρήση του τραπεζιού της συνθήκης για τη διαμόρφωση κληρονομιών και αναμνήσεων του 1923. Τα αρχεία της αστυνομίας αποκάλυψαν αξιοσημείωτες (και μερικές φορές διεθνικές) πορείες γυναικών ακτιβιστριών, γραμματέων, φοιτητών, δημοσιογράφων και εργαζομένων του σεξ.

Τέλος, αυτά τα αρχεία δείχνουν πώς διατηρήθηκε η ασφάλεια κατά τη διάρκεια της διάσκεψης μέσω συνοριακών ελέγχων, ανάκρισης και άμεσης επιτήρησης. Αυτό έδειξε πώς οι «Orientals» αποτελούνταν ως ένας συγκεκριμένος τύπος απειλής από την τοπική αστυνομία και πώς η τελευταία συνεργάστηκε με το προσωπικό του ξενοδοχείου για την καταπολέμηση αυτής της αντιληπτής πρόκλησης.

Η συνολική ποιότητα της έρευνας δείχνει ότι καταφέραμε να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον των μαθητών στην παγκόσμια ιστορία, παρά τους περιορισμούς που επιβάλλει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Οι φοιτητές αναγνώρισαν την επικαιρότητα της έρευνάς τους και αγκάλιασαν την ευκαιρία που τους δόθηκε εν όψει της εκατονταετηρίδας να μοιραστούν το έργο τους με διεθνή ακροατήρια τόσο ακαδημαϊκών όσο και μη, μέσω της ιστοσελίδας του Lausanne Project και του Ιστορικού Μουσείου της Λωζάνης.